Στα παλιά χρόνια ο γάμος ήταν ο προορισμός της κοπέλας και η υποχρέωση του άντρα χωρίς να υπάρχει έρωτας ή σχέση, τα προξενιά δίναν και πέρναν ενώ πολλές φορές οι πατεράδες ήταν εκείνοι που αποφάσιζαν σε ποιον θα «δώσουν» την κόρη τους. Εκ των υστέρων τα πράγματα γίνανε λίγο πιο ελαστικά και η επιλογή γινόταν από την κοπέλα, ωστόσο ο γάμος έγινε διέξοδος από τυχόν αυστηρή οικογένεια και η λύση για να απελευθερωθεί μια κοπέλα από τις αυστηρές εντολές του πατέρα και της μητέρας της. Αν και αγάπη υπήρχε ο άντρας ή η γυναίκα κάποια στιγμή συνειδητοποιούσαν τη βιασύνη και την πίεση που τους έκανε να παντρευτούν δίχως να έχουν χρόνο να γνωριστούν και ίσως να συμβιώσουν πριν το μεγάλο αυτό βήμα. Οι προγαμιαίες σχέσεις ήταν απαγορευμένες έτσι η θέληση της δοκιμής αλλά και της σύγκρισης έβαλε πολλά ζευγάρια σε σκέψεις και πράξεις παράνομες.
Σήμερα όλα έχουν ελευθερωθεί, τα ήθη, τα έθιμα,οι απαγορεύσεις. Όλα έγιναν εφικτά, έτσι τα ζευγάρια δοκιμάζουν τη σχέση τους στο χρόνο μένοντας μαζί αρκετό καιρό αλλά και συμβιώνοντας κάτι που θεωρητικά εάν η σχέση οδηγήσει σε γάμο θα είναι ένας γάμος ευτυχής μιας και γνωρίζεται καλά το ζευγάρι. Οι δύο πλευρές μπορούν να συγκρίνουν με άλλους συντρόφους και να καταλήξουν πιο συνειδητά για τον ένα και μοναδικό. Ωστόσο τα διαζύγια καλά κρατούν ιδιαίτερα από νεαρά ζευγάρια με κύριο λόγο ασυμφωνία χαρακτήρων.
Μα φυσικά, ο γάμος θέλει πολλή δουλειά είτε γιατί έγινε από ανάγκη για συντροφικότητα, είτε από αγάπη είτε από έρωτα. Μάλλον μάθαμε να τα κάνουμε όλα γρήγορα και να τα βαριόμαστε εξίσου γρήγορα στην σημερινή εποχή λόγω της απληστίας και της ποικιλίας, ενώ περιμένουμε από τον άλλον να μας καταλαβαίνει σε όλα και να είναι εκεί αγέρωχος και βράχος να μας στηρίξει όταν το χρειαστούμε. Η φράση « ο γάμος είναι ένας υπέροχος θεσμός που επιτρέπει σε δύο ανθρώπους να αντιμετωπίζουν μαζί τις δυσκολίες που θα είχαν αποφύγει αν δεν είχαν παντρευτεί» είναι τόσο σοφή όσο και ο ίδιος ο γάμος γιατί αυτό είναι, σοφός. Μαθαίνεις, ρωτάς, κλαίς, γελάς, νιώθεις ευτυχία, λύπη, προσπαθείς, απογοητεύεις και απογοητεύεσαι και χρόνο με το χρόνο όντας παντρεμένος γίνεσαι πιο σοφός!
Μεγάλη η μαγεία του γάμου, δύο ανθρώπων που πλέον με ελεύθερη βούληση και κρίση επιλέγουν το μοναδικό τους ταίρι χωρίς πίεση και υποδείξεις. Είναι ένας αδιάκοπος αγώνας επιβίωσης και των δύο,νικητή δεν έχει, μόνο σοφία και επιβράβευση μπορείς να κερδίσεις, βλέποντας στα μάτια του άλλου την αγάπη, την περηφάνια την ηρεμία και φυσικά τον έρωτα. Έσονται οι δύο εις σάρκα μιαν λέει η εκκλησία,δεν τρέχεις στον αγώνα για σένα αλλά για τον άλλον,δουλεύεις όχι μόνο για σένα αλλά για την οικογένεια που δημιουργήσατε άσχετα αν υπάρχουν παιδιά ή όχι. Άλλωστε η ύπαρξη των παιδιών απλά ολοκληρώνει το ζευγάρι γιατί οικογένεια θεωρείται και χωρίς παιδιά. Αρρωσταίνει και είσαι εκεί, πονάει και είσαι εκεί, ομορφαίνεις για τα μάτια του, τον κάνεις και σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και πάνω από όλα τον αγαπάς ότι και αν γίνεται αυτό πρέπει να θυμάσαι, πάντα και για πάντα!